Elektronisch betaalmiddel aanbieden is verplicht.

Wie moet dat aanbieden? Waar moet je elektronisch kunnen betalen?

Met "onderneming" worden alle natuurlijke of rechtspersonen bedoeld met een duurzaam economisch doel, met inbegrip van hun verenigingen.
Dat betekent dat het niet alleen gaat om ondernemingen in de gebruikelijke zin van het woord, ongeacht hun omvang, maar ook om vrije beroepen en alle personen, overheden, verenigingen, enz. die op duurzame basis economische activiteiten verrichten voor consumenten, zoals het beheer van een zwembad, een bibliotheek, een cultureel centrum of een sportclub.

Welke betaalvormen zijn mogelijk?

Om aan die verplichting te voldoen, zijn alle technische oplossingen mogelijk die momenteel of in de toekomst beschikbaar zijn (vaste of draagbare betaalterminals, contactloze betalingen via smartphone of smartwatch, enz.). Ondernemingen zijn vrij om de technologie te kiezen die hun het meest geschikt lijkt, afhankelijk van hun economische realiteit en de specifieke kenmerken van hun klanten. Een betaling per bankoverschrijving kan dus zeker ook.

Opgelet: betalingen met maaltijdcheques, ecocheques of consumptiebonnen worden niet als elektronische betaalmiddelen beschouwd, zelfs niet wanneer ze met een kaart worden verricht. Hetzelfde geldt voor betalingen in cryptomunten en andere virtuele munteenheden.

Het is ook verboden om klanten extra kosten aan te rekenen voor elektronische betalingen of een elektronische betaling te weigeren onder een bepaald bedrag. Ondernemingen kunnen wel de elektronische betaalwijzen variëren naargelang het bedrag, maar dat moet dan duidelijk zichtbaar zijn voor de consument (bijvoorbeeld met een affiche).

Cash betalen kan nog altijd.

De verplichting om een oplossing voor elektronische betalingen aan te bieden, wil niet zeggen   dat de consument niet langer cash kan betalen. Contant geld is en blijft een wettelijk betaalmiddel dat een handelaar niet mag weigeren, behalve in bepaalde uitzonderlijke en tijdelijke gevallen (onevenredig bedrag, veiligheid, vermoeden van vervalsing enz.).